"Έλα να το κάνει "μα" η μαμά για να περάσει."
"Γιατί δεν ακούς τη μαμά?"
"Η μαμά είπε να το αφήσεις κάτω αμέσως! Δεν την ακούς?"
Μη μου πείτε ότι εσείς οι μαμάδες δεν έχετε πει κάτι ανάλογο!!!
Το συνειδητοποίησα προχθες και λέω "γιατί μιλάω για μένα στο τρίτο ενικό?" Μήπως είμαι διαταραγμένη προσωπικότητα?
Και προχθες στην παραλία άκουσα άλλες δύο μαμάδες να μιλάνε με τον ίδιο τρόπο και μάλιστα σε μεγαλύτερα παιδάκια, όχι 1,5 έτους όπως είναι ο δικός μου.
"Έλα να σου βάλει η μαμά τα μπρατσάκια"
"Γιατί τρέχεις? Σε ποιόν μιλάει η μαμά?"
και κατάλαβα ότι δεν είναι δικό μου πρόβλημα, αλλά μάλλον γενικό φαινόμενο!
Αναρρωτηθήκατε ποτέ γιατί εμείς οι μαμάδες μιλάμε για τον εαυτό μας σα να μιλάμε για κάποιον άλλο? Όχι, πάντα, βέβαια, αλλά τις περισσότερες φορές.
Ίσως προσπαθούμε ασυναίσθητα και ασυνείδητα να μάθουμε στο μικρό μας τη λέξη "μαμά" ή να δώσουμε έμφαση μιας και για τα μικρά μας η λέξη αυτή έχει ιδιαίτερη βαρύτητα αλλά και σημαντικό περιεχόμενο.
Μήπως, όμως, στις περιπτώσεις που χρησιμοποιούμε αυτό τον τρόπο έκφρασης για να τα μαλώσουμε, είναι υποσυνείδητη αποποίηση των ευθυνών? Δηλαδή, να σκεφτόμαστε υποσυνείδητα "Δεν τον μάλωσα εγώ, αλλά η μαμά".
Βαθιά νερά και αλλουνού παππά Ευαγγέλιο... ποιός ξέρει...
Αν κάποιος έχει τέτοιου είδους γνώσεις, ας μας δώσει τα φώτα του!!!
Η μαμά πάει για ύπνο, λοιπόν... Μία πήγε η ώρα!
"Γιατί δεν ακούς τη μαμά?"
"Η μαμά είπε να το αφήσεις κάτω αμέσως! Δεν την ακούς?"
Μη μου πείτε ότι εσείς οι μαμάδες δεν έχετε πει κάτι ανάλογο!!!
Το συνειδητοποίησα προχθες και λέω "γιατί μιλάω για μένα στο τρίτο ενικό?" Μήπως είμαι διαταραγμένη προσωπικότητα?
Και προχθες στην παραλία άκουσα άλλες δύο μαμάδες να μιλάνε με τον ίδιο τρόπο και μάλιστα σε μεγαλύτερα παιδάκια, όχι 1,5 έτους όπως είναι ο δικός μου.
"Έλα να σου βάλει η μαμά τα μπρατσάκια"
"Γιατί τρέχεις? Σε ποιόν μιλάει η μαμά?"
και κατάλαβα ότι δεν είναι δικό μου πρόβλημα, αλλά μάλλον γενικό φαινόμενο!
Αναρρωτηθήκατε ποτέ γιατί εμείς οι μαμάδες μιλάμε για τον εαυτό μας σα να μιλάμε για κάποιον άλλο? Όχι, πάντα, βέβαια, αλλά τις περισσότερες φορές.
Ίσως προσπαθούμε ασυναίσθητα και ασυνείδητα να μάθουμε στο μικρό μας τη λέξη "μαμά" ή να δώσουμε έμφαση μιας και για τα μικρά μας η λέξη αυτή έχει ιδιαίτερη βαρύτητα αλλά και σημαντικό περιεχόμενο.
Μήπως, όμως, στις περιπτώσεις που χρησιμοποιούμε αυτό τον τρόπο έκφρασης για να τα μαλώσουμε, είναι υποσυνείδητη αποποίηση των ευθυνών? Δηλαδή, να σκεφτόμαστε υποσυνείδητα "Δεν τον μάλωσα εγώ, αλλά η μαμά".
Βαθιά νερά και αλλουνού παππά Ευαγγέλιο... ποιός ξέρει...
Αν κάποιος έχει τέτοιου είδους γνώσεις, ας μας δώσει τα φώτα του!!!
Η μαμά πάει για ύπνο, λοιπόν... Μία πήγε η ώρα!
