Ο μικρούλης μου (που έγινε 2 ετών πριν από τρεις μήνες ακριβώς) από βρεφάκι, την πιπίλα δεν την ήθελε καθόλου! Κι εγώ δεν ήθελα να τον πιέσω. Τον θήλαζα, οπότε η διαφορά της αίσθησης του φυσικού με το τεχνητό ήταν μεγάλη γι΄αυτόν. Έτσι σκεφτόμουν. Πιπίλα πήρε μόνο 2 βράδια για 15-20 λεπτά τη φορά, κι αυτό μέχρι να τον πάρει ο ύπνος. Μετά του την έβγαλα, γιατί δε ήθελα να τη συνηθίσει, αλλά προφανώς, δεν την ήθελε ούτε ο ίδιος! Κοίτα να δεις που από βρεφάκια ημερών έχουν και άποψη!!!
Το θέμα ήταν ότι έπρεπε να βρω κάποιον τρόπο να νανουρίζεται ακόμη κι όταν δε θα τον είχα στην αγκαλιά μου. Παρατηρούσα ότι από περίπου 5,5 μηνών όταν ήθελε να κοιμηθεί, πριν ακουμπήσει το κεφαλάκι του στον ώμο μου, πλησίαζε το στόμα του στον ώμο μου, σούφρωνε τα χειλάκια του σα να έλεγε "ου" και έκανε έναν ήχο σαν πλατάγιασμα της γλώσσας στον ουρανίσκο. Δεν ξέρω πώς να τον περιγράψω... Η αλήθεια είναι πώς μπορώ να κάνω ακριβώς την κίνηση που κάνει με τη γλώσσα του, αλλά δε μπορώ με τίποτα να την περιγράψω!!!
 |
| Η πρώτη φώτο με το "νου-νου" μας - 8 μηνών & 15 ημερών |
Κάπου στον Αύγουστο του 2010 που ήμασταν στο πατρικό μου, βλέποντας την κίνησή του - δεν ξέρω πώς μου ήρθε - λέω στη μαμά μου "Μήπως έχεις κανένα μαντήλι να δοκιμάσουμε να του βάλουμε κοντά στο στόμα του, για να μην κοιμάται μόνο στην αγκαλιά μου;"
